طلاق عاطفی نوعی از نابهنجاری است که در سطح کوچک، اساس خانواده و در بُعد وسیع تر، جامعه را درگیر می کند؛ از این رو، بررسی و توصیف تجربۀ زیستۀ فرزندان طلاق عاطفی ضرورت خاصی دارد. هدف پژوهش حاضر توصیف تجربۀ زیستۀ فرزندان والدین دچار طلاق عاطفی است. در این پژوهش از رویکرد پژوهش کیفی با روش پدیدارشناسی توصیفی استفاده شده است. 12 نفر از نوجوانان و جوانان واجد شرایط به روش هدفمند و گلوله برفی انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات با مصاحبه های نیمه ساختاریافته و تجزیه وتحلیل آنها به روش تحلیل مضمون صورت گرفت. یافته ها به استخراج 96 مضمون فرعی و 13 مضمون اصلی از جمله: خلأ ارتباطی و عاطفی فرزندان، غوطه ور بودن خانواده در هیجان های منفی، آشفتگی های روانی فرزندان، مشکلات الگوپذیری و شیوه های مقابلۀ فرزندان با فشار روانی منجر شد. نتایج بیانگر آن است که در اثر کارکرد ناسالم خانواده های دچار طلاق عاطفی، فرزندان به جای اینکه خانواده را پناهگاهی آرامش بخش بدانند، آن را عامل آشفتگی و تنش قلمداد می کنند؛ بنابراین توصیه می شود ضمن آگاهی بخشی به والدین از اثر های سمی طلاق عاطفی در راستای توانمند سازی و ارتقای سرمایه های روان شناختی فرزندان طلاق عاطفی نیز اقدام شود.

رمان هنری، زبانی است که قوای حسی و عقلانی- زبانی را همزمان درگیر می­ کند. به دلیل اینکه هنر است، به ما وعدۀ لذت­ بردن می­ دهد و به دلیل اینکه عقلانی است، نسبت ما را با منطق درونیِ خودش و منطق جهانِ بیرون برقرار نگاه می­ دارد. رمان با جذابیت خویش ما را به خواندنش دعوت و با تدام لذت، ما را به ادامۀ خواندن ترغیب می­ کند. در زمان ه­ایی که جذابیت ­های رواییِ ویدئویی- مجازی فراوانی در جهان وجود دارد، رمان هنوز می­ تواند وعدۀ لذت بخش ویژه و دور از دست رقیبانی را به ما بدهد و با تداوم لذت، موجباتِ خوانش متمرکز ما را فراهم آورد؛ اما این لذت از چه جنسی است و عوامل القای لذت در رمان کدامند؟ پرسش از لذت در رمان، زیرمجموعۀ پرسش ­های زیبایی شناختی رمان است. جذابیتِ رمان در کنار حقیقت­ مندی و تقلیل ناپذیری، یکی از بنیادهای زیباییِ رمان است. در پژوهش ­های فارسی صورت­ گرفته بر رمان، به موضوع جذابیت و لذت خوانش رمان کمتر پرداخته شده است. این پژوهش درصدد است به پرسش «رمان چگونه می­ تواند جذاب باشد؟» پاسخ دهد. رویکرد این پژوهش، زیبایی­ شناختی و متن­ محور است. در پایان شاهد خواهیم بود که رمان با برانگیختن کنجکاوی، توسعۀ تجربۀ عاطفی، برانگیختن شور، تنش و وعدۀ فرجام و درنهایت با رفتن به بیراهه و تعویق، جذابیت و لذتِ زیبایی­ شناختی را برای مخاطب فراهم می­ سازد.

با توجه به محوریت توسعۀ روستایی بعد از انقلاب، هدف این مقاله بررسی میزان بهره مهدی روستاییان از فرایند توسعه ای بعد از انقلاب است. برای این منظور تحرک اجتماعی به عنوان معرف تأثیرپذیری روستاییان درنظر گرفته شد. با عنایت به ادبیات موجود و اینکه سیاست های توسعه به طورکلی و سیاست های توسعۀ روستایی به طور خاص به عنوان فرایندهای مؤثر در تضعیف تصلب ساختار اجتماعی روستایی و ایجاد موقعیت های جدید در چارچوب بازبودگی ملاحظه می شوند، فرض بر این بود که اقدامات روستایی دولت بعد از انقلاب که عمدتاً تحت تأثیر ایدئولوژی مردم گرایانه و مساوات طلبانۀ انقلاب بودند، بر تحرک پایگاهی روستاییان تأثیر بگذارد.برای مطالعۀ تأثیر اقدامات روستایی بر تحرک شغلی روستاییان، از روش تطبیقی واقعه بعد از رویداد استفاده شد. مطالعه در سه گروه از روستاهای همسان شده با توجه به دو مؤلفۀ پتانسیل های توسعه ای و کمیت برنامه ها یا اقدامات روستایی انجام شد و اطلاعات لازم با بهره گیری از نمونه گیری تصادفی از روستاهای شهرستان مرند گردآوری شدند.یافته ها نشان داد تحرک در روستاهای با اقدامات توسعه ای بیشتر، بالاتر است. بااین حال، تحرک ها چه در حالت صعودی و چه در حالت نزولی، عمدتاً در پایگاه ها و مشاغل همجوار با برد کوتاه است و تحرک ها در منتهی الیه فوقانی نردبان ساختار شغلی، به ندرت دیده می شود. مطابق نتایج، هرچند می توان تحرک اجتماعی با معرف عمدۀ آن، شغل، در سطح خرد و جامعۀ کوچک تری مثل روستا مطالعه قرار داد، این نوع مطالعات در سطح روستا نمی تواند از طبقه بندی استاندارد جامعۀ بزرگ تر تبعیت کند؛ به ویژه اینکه جامعۀ روستایی با پدیدۀ مهاجرت مواجه است و لزوماً یافته ها نمی تواند منعکس کنندۀ تحرک های شغلی روستاییانی باشد که ارتقای شغلی یافته اند و از فرصت های جدید بهره برده اند، ولی ساکن روستا نیستند. در کل، مشخص شد تأثیرپذیری روستاییان، بیش از برنامه ها، از پتانسیل های توسعه ای موجود روستاها و پیشینه های مستعد روستاییان بوده است. دلیل عمدۀ آن نیز ماهیت برنامه ها و اقدامات توسعه ای است که غالباً ماهیت بهبود داشته تا دگرگون ساز

زمینه و هدف: توسعۀ سرمایۀ انسانی، یکی از اهداف بسیار مهم برنامه های توسعه در هر کشوری است و پیامدهای مستقیم و غیرمستقیم فراوانی روی توسعۀ پایدار دارد. پژوهش حاضر با هدف طراحی مدل توسعۀ سرمایۀ انسانی، مبتنی بر اهداف قانون برنامۀ هفتم توسعۀ کشور (رویکرد توسعه اقتصاد دیجیتال) انجام شده است. روش: این پژوهش کاربردی با رویکرد استقرایی اجرا شد. شناسایی عوامل با رویکرد کیفی و با استفاده از روش تحلیل مضمون انجام گرفت. مشارکت کنندگان پژوهش، اعضای هیئت علمی و مدیران دانشگاه های برتر شهر تهران به تعداد 16 نفر بودند که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای پیمایش دیدگاه مشارکت کنندگان پژوهش، از مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد. برای بررسی اعتبار یافته ها، از راهبردهای مراجعه مجدد به مشارکت کنندگان و جلب توافق ایشان و بررسی توسط همتایان استفاده شد. یافته ها: مدل توسعۀ سرمایۀ انسانی مبتنی بر اهداف برنامۀ هفتم توسعه، از سه بُعد تشکیل شده است که عبارت است از: الزامات اقتصاد دیجیتال، دانشگاه تراز اقتصاد دیجیتال و توسعۀ سرمایۀ انسانی (توسعۀ شایستگی های دیجیتال و شایستگی های نرم). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش می تواند برای مدیریت توسعۀ سرمایه های انسانی کشور، مبتنی بر اهداف برنامۀ هفتم توسعه (توسعۀ اقتصاد دیجیتال)، شناخت مفیدی فراهم سازد. توجه هم زمان به چیستی، چگونگی و چرایی توسعۀ سرمایۀ انسانی، وجه تمایز برجستۀ این پژوهش به شمار می رود.

دین دارای ابعاد مختلفی از جمله ابعاد اعتقادی، اخلاقی، تجربی، مناسکی- عبادی، اسطوره­ای-روایی، اجتماعی و مادی است. تجربة دینی یکی از ابعاد دین است و هم بعنوان یک واقعیت مهم دینی دارای مناسبات مختلفی با دیگر ابعاد آن است. از این ­رو شناخت نوع مناسبات تجربة دینی با ابعاد دین اهمیت زیادی دارد. پرسش تحقیق آن است که چه نسبتی میان تجربة دینی با ابعاد مختلف دین قابل تصور است؟ در پاسخ به این سوال، ابتدا بایستی به اهمیت تلقی­ های مختلف از دین و سپس تجربة دینی توجه داشت؛ یعنی نوع خوانش ما از تجربة دینی، نسبت آن را با ابعاد دین تعیین می ­کند. همچنین تلقی ما از دین، در تعیین ماهیت و تنوع ابعاد آن بسیار مهم است. در این زمینه، می­توان با نظر به دو سنت مهم دینی موجود در جهان، یعنی سنت خداباوری و خداناباوری، به اهمیت امر متعالی و جنبه الهی/قدسی دین، توجه داشت و حداقل بر نقش ابعاد اعتقادی، اخلاقی، روایی-اسطوره ­ای، تجربی، نهادی-حقوقی/اجتماعی، عبادی-مناسکی (شعائری) و مادی دین توجه داشت که هریک مناسبات خاصی با تجربۀ دینی دارند؛ بویژه ابعاد اعتقادی و شعائری که می ­توانند مورد توجه بیشتری قرار دارند. در این زمینه، به نظر می­ رسد بُعد اعتقادی می ­تواند ایجاد کننده یا تفسیرگر تجربۀ دینی، بُعدعبادی-شعائری نمایش­گر و تجلی کننده و تکرار نُمادین تجربه ­های دینی، و بُعد روایی-اسطوره­ای انتقال دهندة ماهیت آن به نسل های بَعدی، بُعد اخلاقی هم مُوجد و هم بسط سلوکی نتیجة تجربیات دینی، و بُعد مادی نیز تجسم ­گر خارجی و زمینه­ ساز وقوع تجربه های دینی باشند. ضمن اینکه توجه به نظریات مطرح در دو رویکرد ذات­ گرایی و ساختار­گرایی درباب تجربه­ های دینی و تقسیم تجربه­ های دینی به دوگونة مینوی و شهودی-نظری، نوع مناسبات آنها را با ابعاد دین متنوع و پیچیده ­تر خواهد ساخت.

یکی از منابع مهم تأمین منابع مالی برای توسعۀ زیرساخت­های ورزش ظرفیت خیرین است؛ از این رو، هدف پژوهش حاضر شناسایی راهبردهای استفاده از ظرفیت خیرین در توسعۀ زیرساخت­های ورزش کشور است. این پژوهش به روش کیفی انجام شد و برای تحلیل داده­ها از روش تحلیل محتوای کیفی با استفاده از روش تحلیل مضمون استفاده شد که ماهیت اکتشافی دارد. نمونۀ آماری پژوهش حاضر شامل تعدادی از خیرین فعال در حوزۀ ورزش، مدیران ارشد ورزشی و اساتید دانشگاهی صاحب نظر در این حوزه است. نمونه­ گیری به دو روش نمونه­گیری هدفمند و نمونه­ گیری گلوله برفی انجام شد و با 23 مصاحبه به اشباع نظری رسید. به منظور گردآوری اطلاعات از مصاحبۀ نیمه‏ساختاریافته استفاده شد. برای سنجش روایی و پایایی از مقبولیت، قابلیت انتقال، تأییدپذیری و بازآزمون استفاده شد. از تجزیه و تحلیل داده­ها 262 مفهوم اولیه استخراج شد که در 41 کد باز و 8 مضمون فرعی و 4 مضمون اصلی قرار گرفتند. مضامین اصلی شناسایی شده شامل راهبردهای مشارکتی و تعامل، راهبردهای حمایتی، راهبردهای فرهنگی و ترویجی و راهبردهای عملیاتی و هدایتی هستند. شناسایی و به کارگیری راهبردها و سیاست های مناسب به منظور بیشترین بهره مندی از ظرفیت های خیرین می تواند نقشی مهم را در تأمین مالی و تسریع در اجرای پروژه های عمرانی ورزشی ایفا کند.

 یکی از رویکردهای بدیع نسبت به ارتباط بین تجربۀ زیبایی­شناختی و تجربۀ دینی، واکاویِ این ارتباط ذیل مفهوم تجربۀ آستانه­ای است که بسط و گسترش آن توسط افرادی چون اریکا فیشر مورد ارزیابی مجدد قرار گرفته است. از دید فیشر اگرچه تمام تجربه­های آستانه­ای را نمی­توان زیباشناختی لحاظ کرد اما آن دسته تجربه ­های آستانه­ای که هدفشان سیر و گذاری درونی است و مشخصه­های دگرگون­سازِ خاصی دارند با تجربه­های دینی دارای وجوه اشتراک خاصی می­شوند. از همین­رو، در مقالۀ حاضر این مسئله مطرح شده است که این دو سنخ تجربه، پیرامون یکی از وجوه متمایز هنرهای اسلامی که در دورۀ قاجار ظهور یافته و از آن به عنوان شمایل­نگاری­ شیعی یاد می­شود، به چه نحوی دارای وجوه مشترک هستند؛ در همین راستا برای واکاوی ماهیت تجربۀ مخاطب هنگام مواجهه با شمایل شیعی خوانش فیشر از تجربۀ آستانه ای مدنظر قرار گرفته است. شمایل­نگاری شیعی در این دورۀ تاریخی دارای تنوع بسیار قابل توجهی است که در سطح وسیعی در جامعه بازتولید شده­اند لذا بررسی ماهیت تجربۀ مخاطب با این آثار اهمیت خاصی پیدا می­کند؛ چراکه در کنار دارا بودن وجوه زیباشناختی، به نوعی از امکان ویژۀ تجربه دینی بهره­مند هستند. نهایتاً، در مقالۀ پیش­رو تلاش شده به روش تحلیلی با اشاره به پیش زمینه­های این بحث و با به کار گیری خوانشی خاص از نظریۀ تجربۀ آستانه­ای، نقطۀ مشترک تجربۀ زیباشناختی و دینی در مواجهۀ مخاطب با این سبک از هنر دینی در دورۀ قاجار شناسایی گردد. این امر منجر به شناخت بهتر ماهیت تجربۀ مخاطبِ هنرهای دینی از منظری جدید می­شود که در مطالعات هنرهای دینی در دورۀ اسلامی راهگشاست.      

امروز گردشگری محکوم به عرضة یک تجربة به یادماندنی است تا در بازار جهانی مزیت رقابتی پیدا کند و امیدوار باشد که آن تجربه از سوی گردشگر خریداری می شود. این درحالی است که بخش بزرگی از ارائه دهندگان گردشگری کماکان با اتکا بر دارایی های ملموس و کمی مکان به دنبال خلق چنین تجربه ای هستند و از پتانسیل منابع کیفی و ناملموس مقصد و بازیگران امر گردشگری، همچنین رویکردها و ابزارهای مؤثر در به فعلیت درآمدن این پتانسیل ها، غافل اند. این مقاله با اتکا به راهبرد استدلال منطقی و از طریق تحلیل محتوای اسناد و پژوهش های مرتبط به بازشناخت منابع، رویکردها و ابزارهایی که امکان تعمیق تجربة گردشگر را فراهم می کند پرداخته است تا شکل متفاوتی از گردشگری با عنوان گردشگری رابطه ای را صورت بندی و ارائه کند که بر سه موضوع منابع کیفی و ناملموس، به عنوان عناصر اصلی یک رویکرد هم آفرینانة خلقِ ارزش؛ هم آفرینی، به عنوان رویکرد اصلی ایجاد ارزش و مزیت رقابتی؛ و ارائه دهندگان خدمات گردشگری، به عنوان تسهیل کنندة ارتباط پویا میان گردشگر و مقصد و زمینه ساز خلق تجربة منحصر به فرد برای گردشگر، استوار است.

هدف: رهبری مدرسه فقط در مورد نگه داشتن دانش آموزان در مدرسه و معلمان در شغل نیست. در برخی از کشورها و جوامع، مدرسه تنها مکانی است که تمام تعاملات اجتماعی گروه های انسانی در آن صورت می گیرد. با این حال، برخی از مدارس در کشورهایی با بودجه آموزش و پرورش کاهش یافته ممکن است تعطیل شوند یا با مدارس دیگر ادغام شوند. این شرایط و تهدیدها، رهبران مدارس در سراسر جهان را نسبت به خواسته هایی مانند تغییر در تخصیص بودجه آموزش و پرورش، پاسخگویی و عملکرد بیشتر گروه های آموزش معلمان، تشویق علاقه عمومی به آموزش و پرورش و توجه بیشتر دولت ها به تقاضای آموزش، آگاه تر کرده است. رهبری مدرسه باید در پاسخ به تغییرات و فشارهای محیطی خلاق باشد. پاسخ خلاقانه به این تغییرات به این معنی است که رهبران مدارس در حال تغییر هستند. آن ها به دنبال فرصت هایی برای یافتن "بهترین راه" هستند. آن ها سعی می کنند راه های مختلفی را امتحان کنند و ریسک کنند. آن ها سعی می کنند رویکردهای جدیدی را برای رهبری، شناخت و پاسخ در نظر بگیرند که اساساً چشم انداز رهبری مدرسه را در حالی که به دنبال ایجاد انگیزه در کارکنان و دانش آموزان هستند، تغییر می دهد. علی رغم پیچیدگی و ابهام در مفهوم کارآفرینی، انتظارات دولت ها، سیاست گذاران و ذی نفعان آموزش و پرورش منجر به افزایش فشار بر مدارس برای توسعه کارآفرینی و استقلال مالی شده است. تحقیقات بسیار کمی در مورد رهبری کارآفرینانه در مدارس انجام شده است. بنابراین، این سوال کلی مطرح شد که رابطه بین کارآفرینی و رهبری مدرسه چیست؟.مواد و روش ها: پژوهش حاضر با تمرکز بر رویکرد پدیدارشناسی استعلایی موستاکاس، تلاش کرد تا تجربیات زیسته 19 نفر از مدیران مدارس را که به صورت هدفمند و با استفاده از تکنیک نمونه گیری ملاک انتخاب شده بودند، شمارش کند. از یک پروتکل مصاحبه پدیدارشناختی ترتیبی سه مرحله ای استفاده شد تحلیل و کدگذاری مصاحبه ها با استفاده از روش تحلیل تماتیک سه مرحله ای (پایه، سازمان دهنده و فراگیر) و ترسیم شبکه های تم انجام شد.بحث و نتیجه گیری: در پایان تحلیل تماتیک، در مجموع 90 تم پایه، 34 تم سازمان دهنده و در نهایت 8 تم فراگیر شمارش شد که عبارت بودند از: کارآفرینی اکتسابی، کارایی مالی، سواد مالی، کارآفرینی آموزشی، فعالیت اجتماعی، سفیر فرهنگی مدرسه، کارآفرینی سازمانی و کارآفرینی مستقل. تجربیات شرکت کنندگان نشان داد که رهبران برای پیاده سازی رهبری کارآفرینانه در مدرسه دو راهبرد اصلی را اتخاذ کردند: اول، سیاست هایی برای پیشبرد امور مدرسه، ارتباط با والدین و معلمان، ارائه دروس متنوع و فوق برنامه برای دانش آموزان، اولویت بندی تکالیف و ترویج انعطاف پذیری در فرآیند تدریس-یادگیری، این ها راهکارهای درون مدرسه ای بودند. از طرف دیگر، رهبران کارآفرین مدرسه از راهبردهای بیرونی مانند بازدیدهای عمومی از مدرسه، ریسک پذیری، ترویج کار گروهی و کسب قدرت برای مدرسه استفاده کردند. به منظور پاسخ به این سوال: 1) چرا مدارس امروزی به رهبران کارآفرین نیاز دارند؟ سه موضوع جامع شناسایی شده است: الف- کارایی مالی، ب- فعالیت اجتماعی و ج- سفیر فرهنگی مدرسه. علاوه بر این، نیاز مدارس به پاسخگویی به نیازها و مشکلات جوامع محلی و ایفای نقش مسئولانه تر فراتر از محیط مدرسه در قبال جامعه از نظر فرهنگی و اجتماعی، مدیران مدارس را بر آن داشته است تا اقدامات جدی در مورد ابتکارات کارآفرینی در مدارس انجام دهند. با این حال، در میان شرکت کنندگان در تحقیق، این دیدگاه متزلزل وجود داشت که آن ها مجبور بودند به دلیل کمبود بودجه دولتی در مدارس، منابع مالی را تأمین کنند. برخی از مدیران مدارس این را به عنوان یک پدیده نوظهور می دیدند، در حالی که برای برخی از رهبران مدارس این امر به یک هنجار تبدیل شده بود. با وجود دوگانگی تجربیات در بین رهبران مدارس، آن ها مسائل اقتصادی، تجربیات و دیدگاه های خود را در مورد کارآفرینی و رهبری مدرسه به شیوه ای مشابه بیان کردند. این تجربیات رهبران مدارس را می توان با استفاده از ایده "کارآفرینی تجاری" تحلیل کرد که در آن روش های نوآورانه و خلاقانه به عنوان پاسخ رهبران مدارس به شرایط بازار در نظر گرفته می شود. اگرچه رهبران مدارس از عوامل ملی و زمینه ای که مؤثر و مرتبط با چرایی مشارکت آن ها در فعالیت های تأمین مالی یا بازاریابی مدارس است آگاه بودند، اما این امر باعث شد که آن ها از فعالیت اصلی خود که مدیریت و رهبری آموزشی است منحرف شوند. پارادوکس آشکار در اینجا این است که اگرچه اکثر رهبران مدارس می دانستند که چرا باید فعالیت های کارآفرینی را در مدرسه انجام دهند، اما لزوماً از آن استقبال نمی کردند. 2) ویژگی های رهبری کارآفرینانه در یک مدرسه چیست؟ محققان توانستند سه مضمون جامع را شناسایی کنند که عبارت اند از: الف- کارآفرینی آموزشی، کارآفرینی عمومی و کارآفرینی مستقل. شرایط بازار جهانی، مهارت های جدید و متفاوت و روش های رهبری متنوعی را از رهبران مدارس می طلبد. همه رهبران مدارس تحت تأثیر شرایط فعلی بازار قرار نمی گیرند و تنها برخی از آن ها به اجبار یا داوطلبانه به طور فعال در "کارآفرینی تجاری" درگیر هستند. با این حال، همه رهبران مدارس باید دارای "ذهنیت تجاری" باشند تا بتوانند در زمینه های ملی و محلی که بازار آموزش و پرورش رقابتی شده است، موفق شوند. راهکارهایی باید به کار گرفته شود که در آن صلاحیت ها و تجربیات آموزشی معلمان، محیط فیزیکی و بصری مکان و مشارکت در رویدادهای اجتماعی به طور منظم در فعالیت های کارآفرینی مدرسه مورد استفاده قرار گیرد. 3) مدیران مدارس چگونه می توانند به یک رهبر کارآفرین تبدیل شوند؟ محققان توانستند سه مضمون جامع را شناسایی کنند که عبارت اند از: الف- سواد مالی ب- کارآفرینی اکتسابی و ج- کارآفرینی سازمانی. هیچ شکی نیست که در سراسر جهان، مدیران مدارس باید به سمت رهبری خلاق و کارآفرین حرکت کنند. میزان ارتباط این سبک رهبری با بهبود رهبری آموزشی (یاددهی-یادگیری) یا تفکر تجاری، جای بحث دارد. مدارس خوب درگیر تفکر انتقادی عمیق، تعامل اجتماعی و یاددهی-یادگیری خلاقانه، متنوع و پاسخگو هستند. آن ها هم چنین ارزش های دموکراتیک را ترویج می کنند، انتظاراتی را برای موفقیت تعیین می کنند یا رهبری ارائه می دهند که نوآوری و ریسک پذیری را نشان می دهد. همه مدارس براساس معیارهای تعیین شده توسط وزارتخانه ها یا ادارات آموزش و پرورش نمی توانند خوب باشند. به طور مشابه، همه رهبران مدارس را نمی توان براساس استانداردهای بازرسان آموزشی، خوب دانست. با توجه به تحمیل هزینه های آموزشی از سوی دولت بر مدارس و کاهش بودجه تخصیص یافته به مدارس، مدیران مدارس به شدت در جستجوی فرصت هایی برای افزایش توانایی خود در ارائه آموزش استاندارد و قابل قبول به دانش آموزان از طریق ارتباط با جامعه و صنعت هستند.

آداب‎نامه‎های کلاسیک فارسی بنا به کارکرد هدایتی-بازدارنده‎ای که برای آن‎ها مفروض است، مشحون از ردّپاهای آشکار و ضمنی مولف-راویان رخداد/خبرها به قصد جهت‎دهی به فهم/تفسیرِ شنونده/خواننده‎هاست. گلستان سعدی در مقام متنی آداب‎نامه‎ای دربردارندۀ وجوهی از مداخله‎های مذکور در برساخت حکایت/واقعیت‎هاست. یکی از اشکال مداخله ‎در گلستان، به‎کارگیری انواع گفتمان وجهی به قصدِ موثق‎نمایی رخداد/خبرهای موضوع بازنمایی است. در این نوشتار انواع موثق‎نمایی مولف-راوی گلستان در قالب تجربۀ زیسته وی با رویکردی پدیدار-روایت‎شناختی دلالت‎یابی و تفسیر شده است. نتیجه نشان می‎دهد که مولف-راوی گلستان سعی کرده است بسیاری از رخداد/خبر‎های مندرج در حکایت‎ها را با تکیۀ بر ضمیر اول شخص در قالب تجربۀ زیستۀ خود بازنمایی کند. بدین صورت که در آغاز حکایت‎های مذکور، گاهی هم در میانۀ حکایت، با اشاره به برخی از کنش‎های ادراکی حسّی یا سایر نشانگان نزدیکی؛ حضور باواسطه یا بی‎واسطۀ خود با زمان/مکان وقوع رخداد یا منبع تولید آن را در قالب سه منِ بلاغی، ناظر و فردی اعلان کرده است. این نزدیک‎نمایی ضمنِ موثق‎نماییِ رخداد/خبر‎ها درصدد است تا دانایی/باور بازنمایی‎شده در آن‎ها را نیز در نظر شنونده/خواننده، قطعی/درست بنمایاند.